ڪنڌي ڪينجهر ڪنول نيلا،
پاڻي ساوا پتڙا!
کهنبا ڪپڙا ڪنوار سندءِ،
ميندي رتڙا هٿڙا!
شيل شڪار جي شوق ۾ ساءِ،
ڪيم ٿيو هت اتڙا!
پير پٿون ٿين جبل جهاڳين،
عاشق سڏجن سڌڙا!
منڇر منجهه موجن موٽي،
ايندا اُڏامي هنجڙا!
سارنگ ايندو جل ٿل جل ٿل،
مينهن پوندا ٿڌڙا!
سهندو ڪير مترڪن جا ير،
سانڌاڻن تي ڌڪڙا!
ڇو ٿو ڇنين مَس مَس ٽڙيا،
غنچا گُل ڦُل ڪَچڙا!
ساٿ صدين جو ڪيئن وساريان،
مارو منهنجا مٺڙا!
ڪير ته ٻڌندو ’پياسي‘ بن ۾،
سِڪ ڀريا هي سڏڙا!