شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

جڏهن قيامت سر تي ٿي نازل آ يارو

جڏهن قيامت سر تي ٿي نازل آ يارو
ٿيو ڪير ان جي منهن مقابل آ يارو
ڪڏهن ڪنهن ڪئي ڪنارن جي تلاش
قهري ڪنن منجهه پنهنجي منزل آ يارو
لٿا درد و غم سڀ ويڙهي ويا جي
ڪرم جي ٿي بارش مسلسل آ يارو
زندگي سان جو نڀائي نه سگهيو
ڪيڏو مورک هيچ بزدل آيارو
روز هزارين حادثا ٿيندا رهن ٿا
باقي ڇا بچيو انساني نسل آ يارو
نسيم الطاف سان جو وهيو واپريو
چئو ڪنهن ڪيو ڪنهنجو قتل آ يارو
ارمانن جي دنيا ۾ خوشيون آهن ڪٿ
دل اکي اميدن جو ڏڍ حاصل آ يارو
بزم ۾ ڪالهه محبوب مرڪندي ڏٺم
اڄ ڏسان ٿو ويران محفل آ يارو
سفر زندگي جو سڻائو ڪيئن بڻجي
پنهجن جي گهپي ڪلڪل آ يارو
ڪنهن ڪنهن کان ڇا پڇان پياسي
لڳل وات وات تي قفل آ يارو.


(نسيم کرل، الطاف عباسي)