اوسيئڙو
منتظر آهيان
ٽڙيل گلابن جيئان
تنھنجي چاهتن جا
عجب راز
وري کُليا آهن
منھنجي سيني اندر
خوشبوءِ سان ڀريل
گهٽيون، جِتان منھنجو اڪثر
ٿيندو هو گذر
تون، ڇت جي پلويڙي
جو سھارو وٺي
جڏهن پنھنجي، چنڊ جھڙي
چمڪندڙ چھري کي
گلابي رئي ۾ ويڙهي
لوڪ کان لِڪائي
پنھنجي حسين ادائن سان
نظر مون تي وجهي
خيالن خيالن ۾
خبر ناهي ڪِٿ تون
گُم ٿي ويندي هُيين
تڏهن تنھنجون
خاموش مُسڪراهٽون
منھنجي وجود ۾
تنھنجي حيا جا حجاب بنجي
پيار وچان
مونکي وجد ۾ آڻي
ڇڏينديون هيون
بي رحم وقت جي وِڇوڙي
زمانن گُذرڻ کان پوءِ
تن جي ياد
هوائن جي تند تيز جھوٽن جيان
اڃا به منھنجي دِل کي
تڙپائي، گرمائيندي رهي ٿي
آئون وِساري نه سگهيو آهيان
تصوير تنھنجي
جيڪا سج جي پاڇن جيان
صبح شام
منھنجي اکڙين اڳيان، ڦِرندي رهي ٿي
دِل جا بند دروازا
اُڊڙيل زخمن جيان
ٻيھر پيا آهن کُلي
انھيءَ اوسيئڙي ۾ آهيان
متان وري موٽي اچي،
۽ پنھنجي لُڙڪن سان
منھنجي زخمن کي ڌوئي
پنھنجي وجود ۾ سمائي
هميشه لاءِ پنھنجو بنائي ڇڏين
ٽِڙيل گُلابن جيان، تنھنجي چاهتن جو
اڃا به آهيان منتظر.