شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

توئي ڀٽائي جاڳ ڏنو،

توئي ڀٽائي جاڳ ڏنو،
جاڳ ڏنو ڇا ڀاڳ ڏنو.
تو محبت عشق چاهه ڏنو،
تو سرعام ڏنو ڇُر واڳ ڏنو.
هوشو هيمون دودو دريا،
سنڌوءَ کي سڀاڳ ڏنو.
تو بيت وائي راڳ ڏنو،
تو جو به ڏنو اجهاڳ ڏنو.
سهڻا سهڻا شبد ڏيئي،
سنڌيءَ کي مهاڳ ڏنو.
وحدت جي تو وائي ڏني،
ور ڏنو ويراڳ ڏنو.
ڪاڪ ڪندي مومل ماڻي،
مينڌري وارو ماڳ ڏنو.
چت چري جا چوري چاڪ،
چنيسر وارو چاڳ ڏنو.
ساڻ سسئي جن ڏاڍ ڪيا،
ڏيرن تن تو ڏهاڳ ڏنو.
پياسي کي پر ۾ پنهنجي
سلطاني تو سهاڳ ڏنو.