شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

انتظار جي تلخ گهڙين ۾، مون تنها رات وهاڻي، ساءِ!

انتظار جي تلخ گهڙين ۾، مون تنها رات وهاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
رات تمام مون جاڳي جاڳي، نيڻن ننڊ اڏاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
ياد ۾ تنهنجي تڙپي تڙپي، آڳ نه من جي اجهاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
گل ڦل مکڙيون چونڊي چونڊي، تولاءِ سيج وڇاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
جوت ستارن جي ويئي گم ٿي، سحر وتي ويڳاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
ڪاڪ ڪنڌي تي ڪرهو ڪاهي، مومل ڪٿ تو ماڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
تنهاين جي آهي توکان، رات رُسي ويئي راڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
دل جا گهاءُ هي گهرا گهرا، پيار ٿيو پنهنجي پڄاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
درد دکن جي دنيا هن ۾، دل جي ڪلي ڪوماڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.
ويٺين لکي تون ڪنهنجي ’پياسي‘، قرب ڀري هي ڪهاڻي، ساءِ!
مون تنها رات وهاڻي.