ڇو ٿي ڇنين تون ڇوري پوتيءَ مٿان ستارا
ڳاڙها گلابي ساواڪي نيلا پيلا ڪارا
ڳڻتين ۾ ڇو ڳهيلي تون ويٺي اڪيلي آهين
نڪري اچي اڱڻ تي چانڊوڪي پس نظارا
ٽاري مان ٽهڪي ٽهڪي پن پن مان مکڙي مهڪي
ڀوئنرا مڙن گلن تي تيئن تون به وٺ سهارا.
ٻانهن کي ٻيڪڙي تون هيڪر هلي آ هنج ۾
ڌڪ ڌڪ دلين جي بند ٿئي من جا لهن مونجهارا.
ڏونئرن پُسي جو رنگ آ تنهنجي ڳلن چپن جو
ميندي رتل هٿن جو ساڳيو ئي رنگ آ پيارا
هُرمج جو ڀرت گج تي سوسيءَ سندء سٿڻ تي
اجرڪ تي جو آ اڪريل ونگي وجهن سي وارا.
تارن جيئان ٿو جرڪي تنهنجي جسم جو انگ انگ
جهوٽن تي جيئن ٿا جهولن ڪينجهر ڪنول ڪنارا.
اک اک اَڻي مان تنهنجي ڇنڀرن منجهان ڏسان
مرڪيو پيو ڏين اشارا چرن پرن جي تارا
ميون مٺن جي رس ۽ ماکي کان وڌ مٺو آ
تنهنجي چپن جو امرت سنڌو ندي جي ڌارا
پياسي پريت جو پنڌ توکان پڇي پيو تنهنجو
گوندر وڃن هي گذري ملي وڃن تو پارا.