ڪنهن جي ياد من منهنجو تڙپائي ويٺي
مونکان پيار جو گيت چورائي ويٺي
ٺاهيان جا به مورت مورت جي صورت
آئيني ۾ دل جي هو بدلائي ويٺي
ڪري پيار پهرين ۽ واعدا پوء ٽوڙِي
پنهنجو پاڻ هاڻ ڪيئن پڇتائي ويٺي
سوين ڳالهيون دل تان ويون ميٽجي
ڏسان پيو وري تن کي ورجائي ويٺي
ويهي سيج تي اُت تصور ۾ ڪنهنجي
ڪڍي ڪيئن نه گهونگهٽ شرمائي ويٺي
محفل ۾ جت مئي جا پيمانا ڇلڪيا
کڻي جام سان جام اُت ٽڪرائي ويٺي
ٿين ڇونه مست ڀلا ڀونئر حُسن تي
ٽڙي مکڙي گل ٿي مسڪرائي ويٺي
خوشبو گلن جي کان منهن موڙِي هر پل
پلئه پنهنجو خارن سان اٽڪائي ويٺي
ڇُڙيل وار چهري تي ڇانيل اداسي
تنهائين سان دل ڪيئن نه بهلائي ويٺي
خاموش ڪيئن پوء گهاري ڪو سگهندو
جڏهن دل جو در پياسي کڙڪائي ويٺي.