ڀونئر اُڏري اچ ته توکي چمي،
جيسين آهيان پيو نمي ڀريان سلامي،
زندگي تي ڀروسو ڪهڙو ڪندس،
پن پن ٿي ڇڻي ويندس اُڏامي،
حق ڪاڻ سر پنهنجو ڏيڻ بعد ساءِ،
گرم آهي ظلم جو بازار اڄ ڀي،
اسان جي دلين تي اڃان نقش آهي،
هي ظلمت ۽ فتني جو آزار اڄ ڀي.
آسمان تان بي نقاب تنهنجو حُسن جي،
چنڊ هٽي ته ستارن کي ملي راهه وڃي،
ڪشتي آ ڪُنن ۾ پر هوا ان جو هي،
رُخ مُڙي ته ڪنارن ڏي ملي راهه وڃي.
ڳجهو راز دل جو هي محبت جو سنيهو،
سيني تي منهنجي کُتل ڪوڙڪو هو،
ڇڏائڻ جي ڪوشش ڪيم ڪافي شايد،
منهنجي زندگي جو نئون موڙ ڪو هو.
ڪُند فهم معصوم اَ ٻالن اَ ٻالن،
ٻارن کي هستيون بنائي ڇڏيو سين،
پنهجني دل جي سوچ همت حوصلي سان،
غارن کي بستيون بنائي ڇڏيوسين.