چَنڊ
اي چنڊ!
گهڻي رات پئي آ
سوجهرو ٿي اُڀري
سھسين ڪري سينگار
هڪ بار دِل جي اڱڻ تي
لھي آ، لھي آ
تو ساڻ هي موسم
فرشتن جھڙو لڳي ٿو
منھنجي دِل جي
انڌيرن کي
اُجالن سان پنھنجي
جَرڪائي وجهي ٿو
توکان سواءِ
جھان سارو بنجي
ويندو هي انڌيرو
اُن انڌيري ۾
جنھن چاهت سان توکي
چاهيان ٿو ڏِسان مان
اُهي اکيون ڏِسڻ لاءِ
آڻيان ڪِٿان
انھيءَ آس ۾ پيو
مران ۽ جيان
انتظار جي تلخ گهڙين جي
زنجيرن کي ٽوڙي
جوت جيوَن جي بنجي
اي چنڊ!، دل جي اڱڻ تي
لھي آ، لھي آ
اڃا رات پئي گهڻي آ گهڻي آ
هوائن به ڇيڙي
ڇڏيا آهن نغما
فضائن به خوشبوئن
جا پائي ڇڏيا آهن لباس
نه ڄاڻان پوءِ
دِل ڇو آهي نِراس
لڳي ٿو ان اُداس رات ۾
ڪو ٿيڻ وارو آ ڪوپ
سِتارن جي جُھرمٽ
هي نرمل نظارا
گردشن جي گرد آب ۾
ڪِٿي گُم ٿي ويندا
۽ نيٺ کائي ويھندا فريب
نه ئي ملندو ڪو چارو ڪو رستو
بنا تنھنجي ڪئين؟
ڀلا پار هلبو
اي چنڊ!
اڃا رات پئي آ
دِل جي اڱڻ تي
لھي آ لھي آ.