شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

سيس نمائي مٽي ماٿي لايان

سيس نمائي مٽي ماٿي لايان
سر ڏئي سنڌوءَ کي سرچايان
چاڪ ڪري تاريخ جا پردا
ورقن تان مان گرد هٽايان
ڪوڙ جا ڪارا ڪاغذ ڦاڙِي
سچ سپت جا ٻول ٻڌايان
ڀالو رڪ جو تيز نوڪ سان
ظلم جي سيني تي ڦهڪايان
ڏاڍن جا هت ڏيل ڏڪائي
لاکي واري لٺ ڦيرايان
ڪوٽ عمر جو ڀوري ڀتيون
مارن مارئي ماڳ موٽايان
راڻو بڻجي مڪر فريب جي
ڊاهي هوا ۾ ڪاڪ اڏايان
ڪارونڀار مان ڦڙڪا کائي
وڄ ٿي ڪڙڪي جوت جلايان
ٻيجل وارا ٻول ٻرائي
سئن سُرن تي سر سهايان
دودي دريا هوشو وانگيان
پياسي بنجي نينهن نڀايان.