شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

جاڳي اٿندا، تنهنجي لهندا،

جاڳي اٿندا، تنهنجي لهندا،
ساجن سڌ سماءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

تنهنجا ناتا روز ازل کان،
گهرا دل جا گهاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

تنهنجن جوڌن جهونجهارن جا،
ڏيهن منجهه ڏهڪاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

راهن ويندي ٻڌڻ ۾ ايندا،
برن منجهه بُڪاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

حق ۽ سچ جي ويڙهه انهي ۾،
ٿيندا ڪيئن سرچاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

سر تي پنهجني ڌرتي هن تي،
هلندا ڪيئن رياءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

ڪا اونداهين جي اوڙاهن ۾،
ٿيندي جوت جلاءِ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

نيٺ هي ٻيڙي پار آ پڄڻي،
طوفانن ۾ ونجهه هلاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

راڻو ريجهي تو وٽ مومل،
ايندو ڪاڪ تڙاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.

پنهنجو ’پياسي‘ جيون ڀرجو،
توسين توڙ نڀاءُ!
ڪرنه ذرو پڇتاءُ.