آڳ جي شعلن منجهه جلي پيو،
ماڻهو جو ڪيئن چم، پيارا!
انسان تي مارو لٺ جو وارو،
لڳي آ پيئي ڌم، پيارا!
ڪير نه ڪنهن جي ڪاڻ سهي ٿو،
ڪنهن کي ڪنهن جو غم، پيارا!
سر سڪل ڪيئن ساوا ٿيندا،
وٺا جي ائٽم بم، پيارا!
ڪير آ ليڪو راهه اورانگهي،
مرون پيا منجهه ٿم، پيارا!
ڪوڙ جي ويئي ڳالهه ڳري ٿي،
رهيو نه سچ منجهه دم، پيارا!
اُگهندو ڳوڙها ڪير هي پنهنجا،
اک اک پنهنجي نم، پيارا!
گونج فضا ۾ ويئي گم ٿي،
پائل جي ڇَم ڇَم، پيارا!
ممتا ماري ڪنهن نه جيئاري،
ڏسن ’ڪارو ڪاري‘ ڪم، پيارا!
ٻڪر هن ٻوساٽ ۾ ’پياسي‘،
پيو نه ڪنهن کي رحم، پيارا!