وقت گذري ويو تنهن کي نعمت ئي ڄاڻو،
اسان بستي بستي کي شادابي بخشي،
نئين دؤر اهڙي کي ڄاڻي اسان پوءِ،
رت ڏيئي ٻوليءَ جي آزادي ورتي.
سانڊي جيئان رنگ بدلائڻ ناهي اسانجو ڪم،
سوريءَ تي جي چاڙهيو ته چڙهنداسون،
مري وينداسون مگر آهيون عزم تي قائم،
جي وقت اسان کي للڪاريو ته لڙنداسيون.
محبت جو هرڪو چوي دور آ پر،
هنئين ساڻ ڪنهن کي هنڊائي ته ڏس،
ڪنهن معصوم پرنم ڏکويل اکين جا،
اُگهي لُڙڪ سيني سان لائي ته ڏس.
هن خوبصورت زمين کي جيڪي به ڏنو،
تهذب و تمدن کي جنم ڪنهن فهم آ،
تون جو به آهين سمجهي سگهين اگر،
تنهنجي سوچ فڪر ۾ هر ڳالهه مبهم آ.
مُکڙيون مروٽيل سروٽيل ڏسين پيو،
انهن جو به جيڪر هجي اوج ها،
ٿيڻ گل تائين ڇڏي کين ها ڪو،
هجي اڄ چمن ۾ سندن موج ها.