جهوناڳڙهه جي جوءِ ۾ جا جڪ،
سوريو سُر سين سرندو، يار!
ڪنهن ٿي ڀانيو ڪنڌ ڪپي هيئن،
ڏان ڏياچ کان گهرندو، يار!
ڏياچن ڏس ڏيهه ماٺ آ ڇاجي،
چنگ ڪو چارڻ چرندو، يار!
ساز تنهنجي سُر مست منهنجو من،
اُن بن ڪيئن جيءُ جهرندو، يار!
دهلي دل جنهن دهشت ناهي،
ڀيلو تنهن ڪيئن ڀرندو، يار!
سُٽ نه تنهنجو ضايع ٿيندو،
تند تند ٿي سڀ تُرندو، يار!
گهوري ڇڏيندا سِر تو سُر تي،
هِنئين منجهه جو هرندو، يار!
جو به چيو مون ’پياسي‘ ڪن ۾،
ٻول رهيو سو ٻرندو، يار!