سارنگ آيو منڊل منڊيا، ميگهه ٻَڌا اڄ موڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
آگم ڇا انگ اُڀ تي اڀريا، ڪڪرن ڪڍيا ڪوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
وڄن وراڪا ڦڙڪيا ڪڙڪيا، گاجون ٿيون گجگوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
جَل ٿَل بادل بر ۾ برسيا، سانوڻ لاٿي سوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
تل ترايون پلر سان پلٽيا، ٻَهه ٻَهه ٻنا ٻوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
سڪا پٽ ڏس ساوڪ سان تر، سانگين لاٿي لوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
ٻج کڻي پٽ هليا هاري، اَنن ٿيندا کوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
مُند ملڻ جي موٽيا مور، ڊيلن ٿي ڊُڪ ڊوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
ڀيڄ ڀني گهر ايندو ساجن، نيٺ نڀائي توڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.
مهنگي لاءِ جن ’پياسي‘ ميڙيو، ڳچيءَ پوندن نوڙ، ميان!
جانيءَ جي ڏِس جوڙ.