آئيني ۾ وار سنوارين ٿا ماڻهو
نهارين ڇا ٿا ڄڻ مارين ٿا ماڻهو
ڪن جي حصي ۾ غم ڪن جي خوشيون
عجيب زندگي هت گذارين ٿا ماڻهو
ماڻهن هي مزاجن جي پوي نه ٿي خبر
ڪڏهن ٻوڙين ڪڏهن تارين ٿا ماڻهو
دريا درد جي دل غوطا لڳي ٿي کائڻ
جڏهن لڙڪ اکين مان هارين ٿا ماڻهو
چمن محبتن جا پل ۾ اجڙي وڃن ٿا
نفرتن جا جڏهن ٻارڻ ٻارين ٿا ماڻهو
سکن ۾هرڪو سڀ ڪنهنجو حال ڀائي
ڏکن ۾ ڦٽن تي لوڻ هارين ٿا ماڻهو
عشق جي اڻانگين راهن تان گذرندي
پهرين پيار ڏين پوء ڌڪارين ٿا ماڻهو
نقاب جنهن دم ڦڙڪن ٿا هوائن منجهه
گس هلندي ڪيئن نه بهارين ٿا ماڻهو
مشڪل ۾ ڪنهنجو ڪنهن ۾ پوي نه ڪم
وقت اچڻ تي ڪيئن نه ٽارين ٿا ماڻهو
پريت پيار وارن جي ڇا چئجي پياسي
ڪٽر دلين ۾ جڏهن ڌارين ٿا ماڻهو