شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

نيرا نيرا ساوڪ وچ ۾،

نيرا نيرا ساوڪ وچ ۾،
ڪينجهر ڪنول، پيارا!
جوڙي جڳ جنسار تو ساجن،
منڊيا منڊهي منڊل، پيارا!
سانگين سار لڌي آ سانوڻ،
پلر پلٽيا سڀ تل، پيارا!
ڦڙ ڦڙ بوند بهار ڪري اڄ،
برسيا بر منجهه بادل، پيارا!
مَن مَن سانوڻي دريا موج،
ڪير سهي تنهن اُٿل، پيارا!
آڳ اندر جي اُڌما بنجي،
اُڪنڊ کاڌي اُڇل، پيارا!
قابو ڪوٽ ملڻ لاءِ آتي،
مارن ڏي تون موڪل پيارا!
نينهن جا نيزا داغ جي دل تي،
سيني ساڳيا سل، پيارا!
تو بن چانڊوڪيون هي پياريون،
ساريون وياڪل وياڪل، پيارا!
اڄ ڇا آهي سڀان ڇا ٿيندو،
ڪنهن کي ڪنهنجي ڪل، پيارا!