شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

تنهنجي پيار جنهن هي ڏني زندگي آ

تنهنجي پيار جنهن هي ڏني زندگي آ
مون ڀي ويهي تنهنجي ڪئي بندگي آ
ڳوليندي اونداهين جي دنيا ۾ توکي
ڏٺم ڪانه ڪٿ ڪا ذري روشني آ
بنايو تو گهر کي زندان پنهنجي
انهي مونکي ماريو تنهنجي بيڪسي آ
عزم هي ٻنهي پاڻ گڏجي ڪيو هو
اسان ڪوٽ ڇڏيو ڪيرائي ڀڃي آ
وڃائي ڇڏيو مون توکي هو پائي
جذبات جي پنهنجي ڪئي خودڪشي آ
مٺي مرڪ ڏيئي وڃين منهن ڦيري
ڇا سمجهان تنهنجي اها بي رخي آ
هتي هرڪو ڌُن پنهنجي مستي ۾ چور
خودي ۾ سمائي جڏهن بي خودي آ
زخم تازا سيني تي پنهنجي سهي
حياتي جي ساري خريدي خوشي آ
چشم تر اگر جي چشما ٿي وهندا
پنهنجي پيار جي پوء ديوانگي آ
ٿي خوش بهارن ۾ پياسي گذاريون
هي احساس پنهنجي جي برتري آ
