شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

توهان پنهنجي زلفن ۾ گجرا سجايا

توهان پنهنجي زلفن ۾ گجرا سجايا
اسان داغ سيني جا پنهنجي لڪايا
سندءِ سونهن روشن سورج جا سايا
ڏيان ڪهڙيون تشبيهون ڪهڙا ڪنايا
توهان ساز سرندن تي نغما پئي ڳايا
اسان ٻول مٺڙن تي ڪنڌ پئي ڪپايا
توهان پيار پنهنجي جا واعدا ڀلايا
اسان نينهن ناتا توهان سان نڀايا
توهان دونهن دردن جا دل ۾ دکايا
اسان پيار محبت جامچ پئي مچايا
اوهان جي اڱڻ تي ڏيا ٽمٽمايا
اسان جي راهن ۾ تاريڪ سايا
توهان پيار پنهنجي جا پنڌ پئي پڇايا
اسان پاند لڙڪن سان پنهنجي پسايا
توهان جي ته گلشن جا گل مسڪرايا
اسان جي ته من جا ڪنول سڀ ڪومايا
توهان جون ته سوچون سپنا پرايا
اسان خيالن وهمن ۾ پياسي وڃايا
توهان نينهن سان رنگ نوان پئي نچايا
اسان پور دل ۾ پئي پنهنجي پچايا.
