شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

ڪنڊي فٽڻ لڳي آ،

ڪنڊي فٽڻ لڳي آ،
ڪرڙن جهليو آ ٻوڙ،
ڪيسين رهندين دور!
رت آ ڳاڙهن ڏونئرن جي،
مستي منجهه مسرور،
ڪيسين رهندين دور!
ڪڻڪ سرنهن توريي ڄانڀي،
ڪڍيا منهن مسور،
ڪيسين رهندين دور!
ٻنيون ٻارا گل ڦل سارا،
خوشبو منجهه سرور،
ڪيسين رهندين دور!
ٿڌڙي ٿڌڙي هير هوا،
ساري ساهه سرور،
ڪيسين رهندين دور!
صبح ساجهر پرهه ڦٽي جو،
نرمل پسجي نور،
ڪيسين رهندين دور!
مورن آهن پر پکيڙيا،
ڊيلن ڏنو آ تور،
ڪيسين رهندين دور!
جهر جهنگ لڳي نرمل ناري،
جنت جي ڄڻ حور،
ڪيسين رهندين دور!
جهنگ جبل ڪر ڪي ڪونج،
تتر ساڻ تلور،
ڪيسين رهندين دور!
گهڙي گهڙي گوندر گهار،
پلپل ’پياسي‘ پور،
ڪيسين رهندين دور!