علم بن ڏکن جو ڪو ناهي علاج،
اچو ساٿي ٺاهيون سري کان سماج،
جت علم و ادب تي پهرا هجن،
رُٺل نياڻين جا معصوم چهرا هجن،
زخم تن جي دلين جا گهرا هجن،
قدم ظالم جن جا اُٻهرا هجن
اٿو تن جا مٽائي ڇڏيون تخت و تاج،
اچو ساٿي ٺاهيون سري کان سماج،
علم جي جوت سان جڳ اجالو ٿئي
سبق جو پڙهيون نئون نرالو ٿئي،
انسانيت جي عظمت جو نالو ٿئي،
وقت آيو آ تنهنجو ازالو ٿئي.
اسين هاڻ ڪنهنجا نه بڻباسون محتاج،
اچو ساٿي ٺاهيون سري کان سماج.
عورت محنت ۽ مشقت جو نشان آهي،
جهان جنهنجي همت تي حيران آهي،
ڀڃي ظلم جو ڇڏيو جنهن زندان آهي،
باطل خلاف هي جنگ جو اعلان آهي،
پراڻا نه هلندا هاڻي رسم و رواج،
اچو ساٿي ٺاهيون سري کان سماج.
راهون رستا سارا پٿريلا ڏسو،
پٿون پير پهڻن ۾ پيلا ڏسو،
سسئي، سوهڻي مومل ۽ ليلا ڏسو،
سندن جوش جذبا ۽ حيلا ڏسو،
ڪري قوم ٿي پيش تن کي خراج،
اچو ته گڏجي ٺاهيون سري کان سماج.
چڙهي چنڊ اسهيو انسان آهي،
گاگارين جو اُت وڏو شان آهي،
خلائن تي قبضي جو امڪان آهي،
دنيا جي ضرورت جو سامان آهي.
انسان جي خدمت اصل آ معراج،
اچو ته گڏجي ٺاهيون سري کان سماج.
ٺاهي پنهنجي تقدير تدبير سان،
حقيقت جي خوابن جي تعبير سان،
جلجل مشعل جي تنوير سان،
ڇڏينداسين تحرير تقرير سان.
زماني جو بدلائي پياسي مزاج،
اچو ته گڏجي ٺاهيو سري کان سماج.