شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

پڃري بند پنڇي پاري،

پڃري بند پنڇي پاري،
پاڻ پيو پارين پاپ، ميان!
ڇڏ ته اُڏري وڃي اڏامي،
ماٺ ڪري چپ چاپ، ميان!
ورندو ڇا تو، ٿيو ڀلاجي،
محبت منجهه ميلاپ، ميان!
وڳر ڪري ويڙهي ويندءِ،
لوهي لڳندءِ لاپ، ميان!
کنيو وتين ساهه سين سانڍي،
سندو سپ سراپ، ميان!
ساز سڻي تو ٻول ٻڌين پيو،
مٺڙا سر آلاپ، ميان!
آزادي جا ماڳ تون ماڻي،
ويٺو خوشي منجهه ماپ، ميان!
ڪوڪو ڄاڻي پاڻ سڃاڻي،
وائي جو ورلاپ، ميان!
ڳالهه چوي پيو ’پياسي‘ دلجي،
دل تي پنهنجي ڇاپ، ميان!
سارنگ رُت ۾ پي پکئيڙا،
پاڻي پلر جو ڍاپ، ميان!