شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

واهه وساري ويٺين تون،

واهه وساري ويٺين تون،
تن ۾ تنهنجي تار، او ساءِ!
حال اندر جو اوري اوري،
برهه کنيوسين بار، او ساءِ!
قدم قدم تي سوچي سمجهي،
خوشي کنياسين خار، او ساءِ!
بوندن برسي بحر بڻايو،
نيڻن وهيو نار، او ساءِ!
من ۾ ساغر پيار جو ڇلڪيو،
وري ته وک تون وار، او ساءِ!
آءُ ته گڏجي گوندر گهاريون،
جيون ڏينهن ٻه چار، او ساءِ!
ٽڪر ۾ ٽولي رڃ ۾ رولي،
ائين نه مونکي مار، او ساءِ!
دام ۾ دلڙي ڦاٿي ائين ڄڻ،
ڌڙ سسيءَ کان ڌار، او ساءِ!
دور دنيا کان آءُ تون ساجن،
هاڻي هلون هن پار، او ساءِ!
پلپل ’پياسي‘ پيار پڪاري،
جيت نه پنهنجي هار، او ساءِ!