شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

نيڻن مان تون نير نه هاري، موتي ائين نه رول، ساءِ!

نيڻن مان تون نير نه هاري، موتي ائين نه رول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
ماٺ جو ساٿي دؤر نه آهي، راز تون دل جا کول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
سئن سرن تي ڪرندا ڪنڌ، جهل تون پنهنجو جهول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
مانجهي جن گسن تان هليا، سي تون رستا ڳول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
پَل ۾ اُڏامي آءُ پکيئڙا، ٻول مِٺا تون ٻول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
ديس ۾ پنهنجي پنهنجا دشمن، ڪوئي نه ڏيندءِ ٽول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
پورهئي تنهنجي پگهر جو آهي، ڦڙو ڦڙو انمول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
جهوپا پنهنجا پکڙا پيارا، تِن جو ناهي ڪو هِت مول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
مال منڊيون جند جان وطن تان، گهوري ڇڏ تون ڍول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.
ارادن جا ’پياسي‘ آهيون، ارڏا مڙس اڏول، ساءِ!
موتي ائين نه رول.