جي جلائي تو پيارا اجهايا چراغ
سي سيني تي رهجي ويا منهنجي داغ
بهارن جي مستي گلشن جي خوشبو
ڪيا جنهن ٿي تو منهنجا معطر دماغ
جتي بلبلن ڪالهه ڀونئرن ٿي ڀڻڪيو
اُتي اڄ سوين ڏس مڙي آيا زاغ
ستم جيئن خزائن ۾ بهارون سهن ٿيون
اجڙ ٿي ويا ائين هي محبت جا باغ
خزائن ۾ ڀٽڪي ڀي توکي مون ڳوليو
مگر ڪين تنهنجا مليا مون سراغ
تون جي نه آهين بنا تنهنجي ساجن
ڪڏهن درد کان مونکي ملندا فراغ
ڀريا رنگ مون ڀي حسين شاعري جا
رنگين تن کي پياسي ڪندا ڇا صباغ