3:12
رباني بنجو
قرآن ۾ ارشاد ٿيو آهي ته: ڪنهن به ماڻهوءَ کي نه جُڳائيندو آهي جو الله کيس ڪتاب ۽ دانائي ۽ پيغمبري ڏي ۽ اهو وري ماڻهن کي چوي، ته الله کانسواءِ منهنجا ٻانها ٿيو، پر هو ايئن چوندو ته الله جا ٻانها ٿيو، انهيءَ ڪري جو اوهين ان واسطي ٻين کي ڪتاب جي تعليم ڏيو ٿا ۽ پاڻ به ان کي پڙهو ٿا. (آل عمران- 79)
هن آيت موجب خدا جي پيغمبرن، انسانن کي جيڪا تعليم ڏني، اها هيءَ هئي ته اي انسانو! رباني بنجو. ربانيءَ جو مطلب آهي ربّ وارا/ الله وارا. اهو لفظ قرآن ۾ ان انسان جي لاءِ استعمال ڪيو ويو آهي، جيڪو غير خدا پرستيءَ واري زندگيءَ کي ڇڏي، خدا پرستيءَ واري زندگي اختيار ڪري. جيڪو غيرالله ۾ جيئڻ جي بدران رڳو الله جي لاءِ جيئي. جنهن جي صبح ۽ شام رڳو آخرت جي ياد ۾ گذري، نه ڪي انهن دنياوي ۽ مادي شين ۾، جن جي وچ ۾ موجوده زندگيءَ ۾ ماڻهو کي رهڻو پوي ٿو.
عام انسان جي غذا جيڪڏهن ماديت آهي، ته رباني انسان جي غذا روحانيت آهي. عام انسان جون دلچسپيون جيڪڏهن ظاهري شين ۾ وکريل آهن، ته رباني انسان اعليٰ حقيقتن کي پنهنجي دلچسپيءَ جو مرڪز بنائي ٿو. عام انسان جيڪڏهن مخلوقات ۾ جيئي ٿو، ته رباني انسان خالقِ ڪائنات ۾.
رباني انسان جي تواضع ۾ لذت ملي ٿي، نه ڪي فخر ۾. رباني انسان معاف ڪرڻ کي محبوب سمجهي ٿو، نه ڪي بدلي وٺڻ کي. رباني انسان کي سادگي وڻندي آهي، نه ڪي نمائش ۽ تڪلف. رباني انسان پوين بئنچن تي ويهڻ پسند ڪندو آهي، نه ڪي اڳين سيٽن تي. رباني انسان اهو آهي، جيڪو ڳالهائي گهٽ ۽ سوچي وڌيڪ. جيڪو ٻين جي احتساب کان وڌيڪ پنهنجي احتساب ۾ دلچسپي رکندو هجي. جنهن کي حاصل ڪرڻ ۾ خوشي نه ٿئي ۽ وڃائڻ، جنهن کي ڏکارو نه ڪري. جنهن جي ڌيان جو مرڪز ڪُل ڪائنات واري دنيا هجي، نه ڪي اڄ جي دُنيا.