20:77
دعوتي طريقو/ انداز
قرآن مجيد ۾ ٻُڌايو ويو آهي ته الله تعاليٰ جڏهن حضرت موسيٰ عليھ السلام ۽ حضرت هارون عليھ السلام کي مصر جي بادشاهه فرعون ڏانهن موڪليو ته کين فرمايو: ”اوهين ٻئي فرعون ڏي وڃو، ڇوته هو حد کان لنگهي ويو آهي. پوءِ ساڻس نرميءَ سان ڳالهايو، ته مَن هو نصيحت قبولي يا ڊڄي.“ (طـهٰ: 43-44)
فرعون پنهنجي وقت جو سرڪش بادشاهه هو. ان هوندي به جڏهن الله تعاليٰ وقت جي نبيءَ کي پنهنجي پيغام سان ڏانهنس موڪليو ته کيس اها هدايت ڪئي، ته تون فرعون سان نرمي سان ڳالهائج. ان مان خبر پئي ته دعوت ۾ نرم انداز اختيار ڪرڻ گهُرجي. مدعوءَ پاران ڪابه سختي يا سرڪشي داعيءَ کي اهو حق نٿي ڏي ته هو پنهنجي دعوت ۾ نرمي ۽ ٻاجهائپ جو انداز وڃائي ڇڏي.
ٻي ڳالهه اها ته مدعوءَ جو اثر وٺڻ يا دعوت کي قبول ڪرڻ ان ڳالهه تي مدار رکي ٿو ته ساڻس نرمي ۽ ڏاهپ سان ڳالهايو وڃي. دعوتي ڪلام جو اهو شرط داعي جي ذميداريءَ کي ٻڌائي ٿو. ڄڻ ته داعي جيڪڏهن نرم انداز اختيار نه ڪري ته سندس دعوتي ذميداري ختم نه ٿيندي. اهڙو داعي ايئن چئي نٿو سگهي ته هن ته مدعوءَ تائين پنهنجو پيغام پهچائي ڇڏيو، هاڻ اها سندس مرضي آهي ته هو مڃي يا نه مڃي.