179-52
بي غرضي
قرآن مجيد ۾ پيغمبرصه کي خطاب ڪندي ارشاد ڪيو ويو آهي. ”ڇا تون انهن کان اُجرت گهرين ٿو، جو هو چڱي طرح کان ڳري بار هيٺ اچي ويا آهن. ڇا انهن وٽ غيب جو علم آهي، جو هو ان کي پيا لکن. ڇا هو ڪا بُڇڙي رٿ رٿڻ گهرن ٿا، پوءِ ڪافر پاڻ ئي ان بڇڙي رٿ ۾ ڦاسندا. ڇا الله کان سواءِ سندن ڪو ٻيو معبود آهي، الله پاڪ آهي انهن کان، جن کي هو شريڪ بنائين ٿا“. (الطور 40-43)
مدعو گروهه سدائين مادي پرستيءَ جي سطح تي هوندو آهي. اهڙي حالت ۾ جيڪڏهن مدعوءَ کي اهو احساس ٿي وڃي ته داعي کانئس ڪا مادي شئي وٺڻ ٿو چاهي ته هو هڪدم ان کان ڇرڪي پوندو. هو داعيءَ جي پيغام تي سنجيدگيءَ سان نه ويچاريندو. اهوئي ڪارڻ آهي ته پيغمبر جي ڪوشش سدائين اها هوندي آهي ته سندس ۽ مخاطبين جي وچ ۾ ڪنهن به قسم جي مادي گهُر جي ڪڏهن به ڳالهه نه اچي. سندس ۽ مخاطبين جي وچ ۾ پڇاڙيءَ تائين بي غرضيءَ جي فضا قائم رهي. پوءِ ڀلي ان لاءِ هڪ طرفي طور تي مادي نقصان ڇو نه سَهڻو پوي.
داعي جڏهن پنهنجي حق جي دعوت ۾ ان حد تائين ڳنڀيرتا جو ثبوت ڏي ته ان کان پوءِ هو خدا جي نصرت جو حقدار بنجي وڃي ٿو، جو مُنڪرن جي هر رٿ، اُلٽو مٿن وڃي ڪري. هو ڪنهن به نموني دعوت ڏيندڙ کي مغلوب ڪرڻ ۾ ڪامياب نه ٿين.