222-80
قيامت جو زلزلو
”پوءِ جڏهن ڪنن کي ٻوڙي ڪرڻ واري دانهن ٿيندي، جنهن ڏينهن سڀڪو پنهنجي ڀاءَ پنهنجي ماءَ ۽ پيءُ ۽ پنهنجي زال ۽ پنهنجي اولاد کان ڀڄندو. انهن مان سڀ ڪنهن ماڻهوءَ جو انهيءَ ڏينهن اهڙو حال هوندو، جو ان لاءِ بس آهي، ڪي مُنهن اُن ڏينهن روشن کندڙ خوش هوندا ۽ ڪي مُنهن اهڙا هوندا، جن تي ان کي ڏينهن ڌوڙ هوندي، جن کي ڪارهن ويڙهي ويندي. اهي ئي ڪافر بدڪار آهن. (عبس-33-43)
هن دنيا جي ماحول ۾ ماڻهوءَ جي سڀني کان وڌيڪ دلچسپي پنهنجي اهل ۽ عيال ۾ هوندي آهي، هو پنهنجي مادي مفادن جي لاءِ سڀ کان وڌيڪ محبت پنهنجي دل ۾ پائي ٿو. پر اها دلچسپي ۽ محبت رڳو غفلت جي ڪري آهي نه ڪي شعور جي ڪري. جيئن ته انسان ظاهري حالتن جي ڪري اُن حقيقت کان بي خبر آهي ته هو هڪ هڪ عظيم آفت جي سامهون بيٺو آهي. هو جلدئي آخرت جي ڌوڏيندڙ حالتن کي منهن ڏيڻ وارو آهي، مستقبل ۾ پيش ايندڙ ان صورتحال کان بي خبري کيس مادي شين ۾ مشغول رکيو ويٺي آهي. جيڪڏهن کيس ايندڙ زلزلي جو احساس ٿي وڃي ته سندس هاڻوڪيون دلچسپيون اوچتو ختم ٿي وڃن. اڄ ئي ان جو اهو حال ٿي وڃي، جيڪو سڀاڻي سندس ٿيڻ وارو آهي، جيتوڻيڪ سڀاڻي هوش ۾ اچڻ ڪوبه فائدو ڏيڻ وارو نه آهي.