35:125
علم مان خشيت
”ڇا تون نه ڏٺو، ته بيشڪ الله ﷻ آسمان مان پاڻي وسايو. پوءِ ان پاڻيءَ سان ميوا ڪڍياسون، جن جا رنگ ڌار ڌار آهن ۽ جبلن جا (ڪي) اڇا ۽ (ڪي) ڳاڙها جدا جدا رنگن وارا ۽ ڪجهه بنهه ڪارا آهن ۽ ماڻهن ۽ وَهٽن ۽ ڍورن مان به اهڙيءَ طرح جدا جدا رنگن وارا آهن. الله کان سندس ٻانهن مان رڳو علم وارا ڊڄن ٿا. بيشڪ الله زبردست ۽ معاف ڪندڙ آهي.“ (فاطر: 27-28)
ڪڪر مان هڪئي پاڻي وسندو آهي، پر ان مان ڀانت ڀانت جون شيون ڦُٽنديون آهن. سُٺا وڻ ٽِڻ به ته جهَر جهنگ ۽ گندگاهه به ساڳئي نموني هڪئي مادو آهي، جيڪو پهاڙن جي صورت ۾ ڳڱيل آهي، پر ان ۾ به ڀانت ڀانت جا مختلف رنگ نظر ايندا آهن. ساڳئي نموني جاندار به سڀ هڪ غذا کائين ٿا، پر انهن مان ڪو انسان جي لاءِ ڪارآمد آهي ته ڪو بيڪار.
هتي مختلف ڪائناتي نشانين جو ذڪر ڪرڻ کانپوءِ ارشاد فرمايو ويو آهي ته: الله کان سندس ٻانهن مان فقط اهي ڊڄن ٿا، جيڪي علم وارا آهن. ان جو مطلب اهو آهي، ته ڪائنات ۾ خدا جي نشانين جو مطالعو ماڻهوءَ جي اندر الله جو ڊپ پيدا ٿو ڪري. ان جي مطالعي جي ذريعي ماڻهو اهو ڳولهي لهي ٿو، ته خداڪيترو نه عظيم ۽ قادر آهي. هو مخلوقات ۾ خالق جو جلوه ڏسڻ لڳندو آهي. اها هڪ حقيقت آهي، ته جيڪو ماڻهو ڪائنات جو مطالعو صحيح ذهن سان ڪندو، تنهن جي لاءِ ڪائنات اِلاهي معرفت جو عڪس بنجي ويندي.