17:73
دنيا جي سُونهن
قرآن مجيد ۾ ارشاد ٿيو آهي: ”جيڪي زمين تي آهي، تنهن کي اسان ان جو سينگار ڪيو آهي، ته جيئن اسين کين آزمايون ته ڪنهن جو عمل چڱو آهي ۽ جيڪي ان تي آهي، تنهن کي اسين صاف ميدان ڪرڻ وارا آهيون.“ (الڪهف: 87)
زمين جي مٿاڇري تي هر سال اهو منظر ڏسڻ ۾ ايندو آهي، ته هتي برسات وَسندي آهي. ان کانپوءِ هتي مختلف قسم جي ساوڪ ۽ گُل ٽِڙندا آهن. زمين ڏاڍي وڻندڙ نظر ايندي آهي. اُن کانپوءِ موسم بدلجي ٿي ۽ گرم هوائون هلڻ لڳن ٿيون. ان کانپوءِ سڄو منظر بدلجي ويندو آهي، جتي وڻندڙ ساوڪ هوندي آهي، اُتي خشڪ مٽي نظر اچڻ لڳندي آهي.
تمثيل جي روپ ۾ اها دنيا جي حقيقت آهي. دنيا جون شيون انسان کي بظاهر خوشنما نظر اينديون آهن. هو ان جي رنگينين ۾ گُم ٿي وڃي ٿو. پر اهي رنگينيون هميشه رهڻ واريون نه آهن. اُهي رنگينيون حقيقي نه آهن، پر رڳو آزمائش جي لاءِ آهن. ڪامياب انسان اهو آهي، جيڪو بهار ۽ خزان جي تمثيل ۾ دنيا ۽ آخرت جو نقشو ڏسي وٺي. هو دنيا جي وقتي رنگينيءَ ۾ گُم ٿي وڃڻ جي بدران آخرت جي حقيقي دنيا کي پنهنجي ڌيان جو مرڪز بنائي.