17:67
خوشحال طبقو
قرآن ۾ ارشاد فرمايو ويو آهي: ”۽ جڏهن اسان ڪنهن ڳوٺ کي برباد ڪرڻ گهريو ته ان جي آسودن (ماڻهن) کي حڪم ڪيوسون، پوءِ انهن ان ۾ نافرماني ڪئي. پوءِ مٿن اها ڳالهه (عذاب جي) ثابت ٿي. پوءِ اسان ان کي چڱي طرح برباد ڪيو.“ (بني اسرائيل: 16)
اهو قرآن جي مخصوص اسلوب ۾ فطرت جي هڪ قانون جو بيان آهي. اهو هيءَ ته ڪنهن قوم جي ٺهڻ ۽ بگڙڻ جو مدار ان جي خوشحال طبقي (خاص طبقي/ مٿئين طبقي) تي هوندو آهي، نه ڪي عوام جي طبقي تي. اهو ئي ڪارڻ آهي ته پيغمبر پنهنجي دعوتي ۽ اصلاحي عمل جو نشانو سدائين خاص (مٿئين) طبقي کي بنائيندا هئا. عوام کي پنهنجي دعوتي عمل جو اصل نشانو بنائڻ پيغمبراڻي سنت موجب ڪونهي.
اها هڪ حقيقت آهي ته ڪنهن قوم جي سڌاري يا ڪنهن قوم جي بگاڙ جو معيار ان قوم جي خوشحال ۽ مٿئين طبقي تي هجي ٿو. اهو طبقو سوچڻ ۽ سمجهڻ جي صلاحت جو ڌڻي هوندو آهي. اهو ئي طبقو پنهنجي وسيلن جي ذريعي ٻين ماڻهن تي اثرانداز ٿيڻ جي سگهه رکي ٿو. اهو ئي طبقو ان جي لائق هوندو آهي ته ڪنهن گروهه جي مٿان قائد بنجڻ جي قيمت ادا ڪري سگهي.
اهو ئي ڪارڻ آهي ته ڪنهن قوم جي سکر طبقي جي اصلاح سڄي قوم جي اصلاح آهي ۽ ڪنهن قوم جي مٿئين طبقي جو بگاڙ سڄي قوم جو بگاڙ آهي.