6:27
حرام ۽ حلال
قرآن ۾ ارشاد فرمايو ويو آهي: ”(اي پيغمبر! کين) چئو ته اوهان جي پالڻهار اوهان تي جيڪي حرام ڪيو آهي، سو اچو ته پڙهي ٻُڌايان. (اهو هي آهي ته) اوهين ڪنهن شئي کي ساڻس شريڪ نه ڪريو ۽ ماءُ پيءُ سان چڱائي ڪريو ۽ اوهين پنهنجي اولاد کي سُڃائيءَ سببان نه ڪُهو. اسين اوهان کي (به) ۽ (خاص) انهن کي (به) روزي ڏيندا آهيون ۽ بي حيائيءَ جي ڪمن مان جيڪي پڌرو هجي ۽ جيڪي ڳجهو هجي، تنهن (سڀ) کي (اوهين) ويجها نه وڃو. ۽ نڪي (اهڙي) ماڻهوءَ کي ماريو، جنهن جو مارڻ حق (شرعي قانون) کانسواءِ الله حرام ڪيو آهي. اهو (حڪم) آهي جنهن سان اوهان کي (الله) وصيت فرمائي آهي. مَن اوهين سمجهو ۽ جيڪو طريقو بهتر هجي، تنهن کانسواءِ ٻئي طريقي سان يتيمن جي مال کي ويجها نه وڃو. جيستائين اهو پنهنجي جوانيءَ کي پهچي ۽ ماپ تور انصاف سان ڏيو، اسين ڪنهن ماڻهوءَ کي سندس وَس کانسواءِ (وڌيڪ) تڪليف نه ٿا ڏيون. ۽ جڏهن اوهين پاڻ ۾ ڳالهايو، تڏهن انصاف سان هلو، پوءِ ڀلي معاملو مائٽيءَ وارو هجي. ۽ الله جو انجام پاڙيو. هي اهي شيون آهن، جن جو الله توهان کي حڪم ڏنو آهي، ته مَن اوهين نصيحت وٺو ۽ هيءَ ته منهنجي اها سڌي واٽ آهي، تنهنڪري ان تي هلو ۽ ٻين واٽن تي نه هلو، جو اهي واٽون، اوهان کي سندس واٽ کان جدا ڪنديون. انهيءَ (حڪم جي) اوهان کي وصيت فرمائي اٿس، ته مَن اوهين پرهيزگاري ڪريو.“ (الانعام: 151-153)
اهي ڳالهيون، جيڪي انهن آيتن ۾ بيان ڪيون ويون آهن، اهي قرآن موجب خدا جي صراط مستقيم (سڌي واٽ) جي حيثيت رکن ٿيون. دين وارن کي کپي، ته انهن ڳالهين تي گهڻي ۾ گهڻو زور ڏين. انهن کانسواءِ ٻيءَ ڳالهه تي زور ڏيڻ ڄڻ رستي تان هٽي ڀرپاسي جي پيچرن تي ڀٽڪڻ آهي ۽ جيڪي ماڻهو هيڏانهن هوڏانهن ڀٽڪي وڃن ٿا، سي پنهنجي منزل تائين پهچي نٿا سگهن.