148-41
آسمان ۽ روحن جي شاهدي
”اسين پنهنجي قدرت جون نشانيون دنيا جي پاسن ۾ ۽ سندن وجودن ۾ ڏيکارينداسون، تان جو مٿن ظاهر ٿئي ته بيشڪ اهو قرآن حق آهي. (اي پيغمبر!) ڇا تنهنجي پاليندڙ جي هيءُ ڳالهه ڪافي نه آهي ته هو هرڪنهن شئي جي خبر رکندڙ آهي“. (حم السجده 53)
دنيا ۾ جيترا انسان وڏيون وڏيون دعوائون ڪري اُٿيا آهن، انهن سڀني جي ڪهاڻي حال جي ڪهاڻي آهي، ڪنهن جي به ڪهاڻي مستقل جي ڪهاڻي ڪونهي. ڪنهن جو مستقل به ان جي حال جي تصديق ڪرڻ وارو بنجي نه سگهيو. اهڙي دنيا ۾ لڳ ڀڳ ڏيڍ هزار سال اڳ اها اڳڪٿي ڪئي ويئي ته قرآن کان پوءِ ظاهر ٿيندڙ واقعا ۽ حقيقتون قرآن جي تصديق ڪندا ويندا. قرآن ايندڙ سڀني زمانن ۾ پنهنجي سچائيءَ کي نه رڳو باقي رکندو، پر چٽو ۽ مدلل ڪندو ويندو. قرآن سدائين وقت جو ڪتاب رهندو.
اها ڳالهه حيرت انگيز طور سئو سيڪڙو صحيح ثابت ٿي آهي. علمي تحقيق، تاريخي واقعا، زماني انقلاب، سڀ قرآن جي حق ۾ گڏ ٿيندا ويا. ايتري قدر جو اڄ غير مسلم محققين به شاهدي پيا ڏين ته قرآن پنهنجي نادر خصوصيتن جي ڪري پاڻ ان ڳالهه جو ثبوت آهي ته هو خدا جو ڪتاب آهي. ڪنهن انساني لکڻيءَ ۾ اهڙي ابدي خصوصيت نٿي ملي سگهي.
ان کليل حقيقت جي هوندي به جيڪي ماڻهو قرآن جي سچائيءَ جي اڳيان نه جهڪن، اهي رڳو اهو ثابت ڪن ٿا ته سندن بي خوفيءَ جي نفسيات کين غير سنجيدو بنائي ڇڏيو آهي. ڇو ته غير سنجيده انسان ئي ان قسم جي نامناسب روش ظاهر ڪري سگهي ٿو. کليل شاهدين کي ڏسڻ جي باوجود به انهن جو اقرار نه ڪري.