23:85
خدا جي رحمت مان حصو ماڻيندڙ
قرآن مجيد ۾ فرمايو ويو آهي: ”ڇا اُهي سمجهن ٿا ته جيڪو مال ۽ اولاد اسين کين ڏيون ٿا، تنهن سان انهن کي فائدو پهچائڻ ۾ جلدي ڪريون ٿا. پر اهي نٿا سمجهن ۽ جيڪي پنهنجي پاليندڙ جي دهشت کان ڊڄن ٿا ۽ جيڪي پنهنجي پاليندڙ جي ڳالهين کي مڃين ٿا ۽ جيڪي پنهنجي پاليندڙ سان ڪنهن کي شريڪ نٿا ڪن ۽ جيڪي سرنديءَ آهر (الله جي واٽ ۾) ڏين ٿا ۽ پوءِ به سندن دليون ڊڄندڙ آهن. هن ڪري جو انهن کي پنهنجي پاليندڙ ڏي ورڻو آهي. اهي ڀلايون ڪرڻ ۾ جلدي ڪن ٿا ۽ اهي انهن ڀلاين ڏي ٻين کان اڳيان وڌي رهيا آهن.“ (المؤمنون: 55-61)
هڪ ماڻهوءَ کي دنيا جي ترقي ۽ مادي ساز ۽ سامان ملي رهيو آهي، ته هو سمجهي ٿو ته هو هڪ ڪامياب انسان آهي ۽ اهي خدا جون رحمتون آهن، جيڪي مٿس نازل ٿي رهيون آهن. پر مادي ترقيون ڪنهن جي لاءِ ان ڳالهه جي سڃاڻپ نه آهن، ته هو خدا جو پيارو ٻانهو آهي. ۽ خدا مٿس پنهنجي نعمتن جو وسڪارو ڪري رهيو آهي. مادي ساز ۽ سامان هن دنيا ۾ امتحان جي لاءِ هوندو آهي، نه ڪي انعام جي لاءِ.
ڪنهن ماڻهوءَ کي هن دنيا ۾ خدا جون نعمتون ملڻ جي سڃاڻپ اها آهي ته دنيا جا واقعا هن لاءِ خدا جي ياد ڏيارڻ وارابنجي وڃن. دنيا ۾ زندگي گذاريندي مٿس ڊپ ۽ محبت جا تجربا گذرن ٿا. دنيا هن جي لاءِ اهڙين نشانين جو مجموعو بنجي وڃي، جنهن ۾ کيس خدا جا جلوا نظر اچڻ لڳن. هو خدا کي هڪ اهڙي هستيءَ جي روپ ۾ ڳولهي لهي، جيڪو هرقسم جي شِرڪ کان مٿانهون هجي. کيس دنيا ۾ جيڪو ڪجهه ملي، اهو هو پنهنجي ذاتي لياقتن جو نتيجو سمجهڻ جي بدران سِڌو سنئون خدا جو عطيو سمجهي. سندس اهو احساس ايترو ته گهڻو هجي، جو هو جڏهن پنهنجي ڪمائيءَ مان ڪنهن ضرورتمند کي ڪجهه ڏي ته هو ان احساس سبب ڏڪي رهيو هجي، ته هو اهو پنهنجو مال نه پر خدا جي امانت کي خدا جي ٻانهي تائين پهچائي رهيو آهي. اها حقيقت هر گهڙي سندس ذهن ۾ تازي رهندي هجي، ته هو نيٺ مرندو ۽ خدا وٽ حساب ڪتاب جي لاءِ حاضر ٿيڻ وارو آهي.
جيڪي ماڻهو انهن احساسن سان دنيا ۾ جيئندا، اهي خدا جا پسنديده ٻانها آهن. سندن اها حالت اُن ڳالهه جي سڃاڻپ آهي، ته مٿن صبح ۽ شام خدا جون رحمتون پهچي رهيون آهن. هو هن دنيا ۾ به ڪامياب آهن، ته آخرت ۾ به ڪامياب آهن.