30:106
خواهش پرستي
قرآن مجيد ۾ ڪائنات جي ڪيترين ئي نشانين (آيتن) جو ذڪر ڪيو ويو آهي. اُهي نشانيون اهڙيون آهن، جن تي جيڪڏهن ويچاريو وڃي، ته انهن مان ماڻهو خدا جي وجود کي ڳولهي ٿو وٺي. سندس آخرت تي يقين وڌي ٿو وڃي. مٿس قرآني تعليم جي سچائي ظاهر ٿي پوي ٿي. ان قسم جي نشانين جي ذڪر ڪرڻ کانپوءِ ارشاد فرمايو ويو آهي. ”پر ظالم علم کانسواءِ پنهنجي خواهشن جي پويان لڳن ٿا. پوءِ جنهن کي الله ڀَٽڪايو، تنهن کي ڪير رستو ڏيکاريندو ۽ انهن جا ڪي به مددگار نه آهن.“ (الروم: 29)
هيءَ آيت ٻُڌائي ٿي ته حق جو بنياد علم آهي ۽ ناحق جو بنياد خواهش آهي. اڄوڪي دنيا ۾ هدايت جا سبب ايترا ته گهڻا آهن، جو ماڻهو جيڪڏهن سنجيدو ۽ حق جو گهورو آهي، ته هو ڪڏهن به حق لهڻ ۾ غلطي نٿو ڪري سگهي. هن جي پنهنجي فطرت، هن جي خدا يا عقل، ڪائنات ۾ وکريل نشانين ۽ خدا جو ڪتاب، اهي سڀ شيون انسان جي صحيح رهنمائي ڪرڻ جي لاءِ کوڙ آهن. اُهي ان ڳالهه جي حفاظت آهن،ته ماڻهو ڀٽڪڻ کانسواءِ حق جي منزل تائين پهچي سگهي ٿو.
اهڙيءَ حالت ۾ سچائيءَ کي ڳولهي لهڻ ۾ اهو ئي شخص ناڪام ٿيندو، جيڪو حقيقتن کي نظرانداز ڪري پنهنجي خواهشن جي پويان هلڻ لڳي. هو آخرت جي بدران دنيا کي ترجيح ڏي. هو اصول جي بدران مفاد پرستيءَ کي اهم سمجهي. هو حق جي مٿان مصلحتن کي ترجيح ڏيڻ لڳي. رڳو اهڙا ماڻهو ئي هن دنيا ۾ حق کان محروم رهندا.