28:95
غلطيءَ جي معافي
قرآن شريف ۾ حضرت موسيٰ عليه السلام جو واقعو هيئن بيان ڪيو ويو آهي: ”۽ هڪ ڏينهن هو (حضرت موسيٰ عليھ السلام) ان وقت شهر ۾ داخل ٿيو، جڏهن شهر وارا غفلت ۾ هئا، ته هن اتي ٻن ماڻهن کي پاڻ ۾ وڙهندي ڏٺو. انهن مان هڪڙو سندس جماعت بني اسرائيل مان هو ۽ ٻيو سندس دشمنن مان. پوءِ جيڪو سندس جماعت مان هو، تنهن موسيٰ عليه السلام کان ان سان وڙهڻ جي لاءِ مدد گهُري، جيڪو سندس دشمنن مان هو. پوءِ موسيٰ (عليه السلام) ان کي هڪ مُڪ هنئي، ته هو پُورو ٿي ويو. چيائين ته هيءُ شيطان جي ڪم مان آهي. بيشڪ اهو گمراهه ڪندڙ پڌرو دشمن آهي. چيائين ته ”اي منهنجا پاليندڙ! بيشڪ مون پاڻ تي ظلم ڪيو، پوءِ تون مونکي معاف ڪر! پوءِ الله ان کي معاف ڪيو. بيشڪ اهو معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي.“ (القصص: 15-16)
قرآن جي ان بيان مان خبر پوي ٿي، ته خدا وٽ هر غلطي معاف ٿي سگهي ٿي. جيڪڏهن ڪنهن ماڻهوءَ کان ڪا غلطي ٿي وڃي، ۽ هو تُرت ان تي ڇِرڪي پئي، ته پنهنجي غلطي مڃيندي دل جي گَهراين سان ان لاءِ معافي مَڱي. هو غلطي ڪرڻ کانپوءِ ان کي لڪائڻ يا ان جو ڪو جواز ڳولڻ جي ڪوشش نه ڪري، ته خدا سندس اها غلطي معاف ڪري ڇڏيندو. پوءِ ڀلي اها ڪيڏي نه وڏي غلطي ڇو نه هجي. غلطي ڪرڻ کانپوءِ غلطيءَ جو شديد اعتراف به خود هڪ نيڪي آهي. اهڙي نيڪي برائي کي ڍڪي ٿي ڇڏي. غلطي ڪرڻ کانپوءِ هوڏ ڪرڻ ڏوهه ۾ واڌارو ڪري ٿو ۽ غلطي کانپوءِ ڦِڪائي،غلطي کي ڊاهي ٿي ڇڏي.