139-39
خوشخبري
قرآن ۾ پيغمبر اسلام کي مخاطب ڪندي فرمايو ويو آهي. ”(اي پيغمبر! منهنجي طرفان کين چئو) ته اي منهنجا پاڻ تي زيادتي ڪندڙ ٻانهو! الله جي مهرباني کان نااميد نه ٿيو. بيشڪ الله سڀ گناهه معاف ڪري ٿو. بيشڪ اهوئي معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي ۽ اوهان پنهنجي پاليندڙ ڏي رجوع ٿيو ۽ سندس فرمانبردار ٿيو، ان کان اڳ جو اوهان تي عذاب اچي. وري اوهان جي مدد نه ڪئي ويندي.“ (الزمر 53-54)
جن ماڻهن جي سيني ۾ حساس دل آهي، تن کي جڏهن خدا جي معرفت حاصل ٿئي ٿي ته کين اهو خيال ستائڻ ٿو لڳي ته هيستائين هنن کان جيڪي گناهه ٿيا آهن، انهن جو ڪهڙو معاملو ٿيندو. ساڳئي طرح خدا پرستيءَ واري زندگي اختيار ڪرڻ کان پوءِ به ماڻهوءَ کان بار بار ڪوتاهيون ٿينديون رهنديون آهن ۽ ان جي حساسيت کيس هر هر ستائڻ ٿي لڳي. ايستائين جو اهو احساس ڪن ماڻهن کي مايوسيءَ جي حد تائين پهچائي ٿو ڇڏي.
اهڙن ماڻهن جي لاءِ الله تعاليٰ پنهنجي ڪتاب ۾ اعلان فرمايو ته کين يقين ڪرڻ گهرجي ته سندن معاملو هڪ اهڙي خدا سان آهي، جيڪو نهايت مهربان، ٻاجهارو ۽ رحم ڪندڙ آهي. هو ماڻهوءَ جي ماضيءَ کي نه پر حال کي ٿو ڏسي. هو ماڻهوءَ جي ظاهر کي نه پر باطن کي ٿو ڏسي، ماڻهوءَ لاءِ ڪشادگي جو معاملو ٿو ڪري نه ڪي سوڙهائپ جو. اهوئي ڪارڻ آهي ته ماڻهو جڏهن الله ڏانهن رجوع ڪري ٿو ته هو نئين سر ان کي پنهنجي رحمت جي پاڇي ۾ وٺي ٿو لائي. پوءِ ڀلي کانئس ڪيڏو به وڏو گناهه ڇو نه ٿيو هجي.
اها هڪ عظيم خوشخبري آهي. اها انسان کي نااميديءَ جي غار مان ڪڍي اميد طرف وٺي ٿي وڃي. اها ماڻهوءَ کي ان جي قابل ٿي بنائي ته هو خدا کي هڪ ڀوائتي مالڪ جي نظر سان نه ڏسي، پر هڪ اهڙي مهربان خدا جي نظر سان ڏسي، جنهن اهو لکي ڇڏيو آهي ته سندس غضب (ڪاوڙ) تي سندس رحمت غالب رهندي. اهو اعلان ماڻهوءَ جي لاءِ خدا کي سندس شوق ۽ محبت جي جذبن جو مرڪز بنائي ٿي ڇڏي.