35:124
اونداهي ۽ سوجهرو
”۽ انڌو ۽ سَڄو برابر نه ٿا ٿين، ۽ نه اونداهيون ۽ سوجهرو، ۽نه ئي ڇانوَ ۽ نه اُس ۽ نه جيئرا ۽ نه مُئل برابر ٿين ٿا. بيشڪ الله جنهن کي گهُري ٿو، تنهن کي ٻُڌائي ٿو ۽ جيڪي قبرن ۾ آهن، تن کي تون ٻُڌائيندڙ نه آهين. تون رڳو ڊيڄاريندڙ آهين.“ (فاطر: 23)
اِها هڪ حقيقت آهي، ته جيڪا اُميد روشنيءَ مان ڪري ٿي سگهجي، اُها اونداهيءَ مان ڪري نٿي سگهجي. ساڳئي نموني جيڪا شئي ڇانوَ مان ملندي، اها اُس مان ملڻ واري ڪونهي. اهو ئي معاملو انسان جو آهي. انسانن ۾ ڪجهه اکين وارا هوندا آهن ۽ ڪجهه انڌا هوندا آهن. اک وارو هڪدم پنهنجو رستو ڏسي اهو سُڃاڻي ٿو وٺي، پر جيڪو انڌو هوندو آهي، اهو فقط ڀَٽڪندو وتندو. کيس ڪنهن به رستي جي سُڃاڻپ نه ٿيندي.
ايمان مان مُراد معرفت آهي. خدا جو گهربل ايمان اهو آهي، جيڪو ڪنهن کي معرفت (Discovery) طور ملي. اُمڪاني طور تي ان معرفت جي سگهه هر شخص جي اندر ۾ موجود آهي. پر ان سگهه جو فائدو رڳو ان شخص کي ملي ٿو، جيڪو معرفت جي رَنڊڪن کي اُڪري منزل تائين پهچڻ جو حوصلو رکندو هجي.