مذهب

قرآن جو مطالعو

ڪتاب ”قرآن جو مطالعو (قرآني آيتن جو تذڪيري اڀياس)“ نامياري عالم مولانا وحيد الدين خان جو لکيل آهي، جنهن جو سنڌيڪار يوسف هاشمي صاحب آهي. هي ڪتاب سينٽر فار پيس اينڊ اسپريچوئلٽي پاران 2016ع ۾سچائي اشاعت گهر دڙو وٽان ڇپايو ويو.
Title Cover of book قرآن جو مطالعو

141-39

141-39
الاهي عظمت
”۽ (ماڻهن) الله جو قدر نه ڪيو، جيئن ان جو قدر ڪرڻ جو حق آهي ۽ قيامت جي ڏينهن زمين ساري سندس مُٺ ۾ هوندي ۽ آسمان سندس ساڄي هٿ ۾ ويڙهيل هوندا. اهو پاڪ آهي ۽ جن کي ساڻس شريڪ ڪن ٿا، تن کان مٿاهون آهي ۽ صور (پهرينءَ ڀيري) ڦوڪي ويندي، پوءِ جيڪي آسمانن ۽ جيڪي زمين ۾ آهن، اهي سڀ مرندا، ان کان سواءِ جنهن کي الله گهري. پوءِ (ٻيهر) صور ڦوڪي ويندي ته اهي امالڪ (قبرن مان نڪري) کڙا ٿي پيا نهاريندا ۽ زمين پنهنجي پاليندڙ جي نور سان روشن ٿيندي ۽ (عملن جو) ڪتاب رکيو ويندو ۽ نبين ۽ شاهدن کي آندو ويندو ۽ ماڻهن جي وچ ۾ حق سان فيصلو ڪيو ويندو ۽ مٿن ظلم نه ڪيو ويندو ۽ سڀ ڪنهن شخص جيڪي ڪيو هوندو، تنهن جو ان کي پورو بدلو ڏنو ويندو ۽ ماڻهو جيڪي به ڪن ٿا، تنهن کي الله چڱو ڄاڻندڙ آهي.“ (الزمر 67-70)
اڪثر گمراهين جي جڙ خدا جو گهٽ اندازو آهي. ماڻهو ٻين جي عظمتن ۾ ان لاءِ گم هجي ٿو ته کيس خدا جي اٿاهه عظمت جي خبر نه آهي. هو پنهنجي اڪابر (پير مرشد) سان وابستگيءَ کي ڇوٽڪاري جو ذريعو سمجهي ٿو، اهو ان ڪري ته کيس پتو ڪونهي ته خدا ان کان به وڏو آهي ته اتي ڪير پنهنجي زبان کولڻ جي همت ڪري سگهندو؟ قيامت ۾ جڏهن ماڻهن جي اکين جو پردو هٽايو ويندو ته کيس خبر پوندي ته خدا ته ايترو عظيم هو، جو زمين ڄڻ سندس مُٺ ۾ هڪ ننڍي سِڪي جيان هجي ۽ آسمان هڪ معمولي ڪاڳر جيان ان جي هٿ تي ويڙهيل هجي.
جيئن امتحان هال ۾، امتحان ختم ٿيڻ تي الارم وڄندو آهي، تيئن هن دنيا جي مدت ختم ٿيڻ تي صور ڦوڪي ويندي. ان کان پوءِ سڄو نظام بدلجي ويندو. ان کان پوءِ هڪ نئين دنيا جڙندي. اسان جي هيءَ دنيا سج جي روشنيءَ سان سُهائي ٿئي ٿي، جيڪا رڳو مخصوص مادي شين کي اسان کي ڏيکاري ٿي. آخرت جي دنيا سڌو سنئون خدا جي نور سان سهائي ٿيندي، تنهنڪري اتي اهو ممڪن هوندو ته معنوي حقيقتن کي به کليل اک سان ڏسي سگهجي. ان مهل سڀئي ماڻهو خدا جي عدالت ۾ حاضر ڪيا ويندا. دنيا ۾ ماڻهن پيغمبرن ۽ انهن جي داعين کي نظرانداز ڪيو هو. پر آخرت ۾ ماڻهو اهو ڏسي حيران ٿي ويندا ته ماڻهن جي آئيندي جو فيصلو اتي ان ئي بنياد تي ڪيو پيو وڃي ته ڪنهن ڪنهن جو ساٿ ڏنو ۽ ڪنهن ان جو انڪار ڪيو.