14:57
خدا جون نعمتون
قرآن ۾ ارشاد فرمايو ويو آهي: ”۽ جيڪي شيون اوهان ان کان گهُريون، تن سڀني مان اوهان کي ڏنو اٿس ۽ جيڪڏهن الله جي نعمتن کي ڳڻيندؤ ته انهن کي ڳڻي نه سگهندؤ. بيشڪ انسان وڏو ظالم (۽) وڏو ناشڪرو آهي.“ (ابراهيم: 34)
انسان جڏهن هن جهان ۾ جنم وٺي ٿو، ته کيس ڪابه خبر نه هوندي آهي ته کيس ڪهڙين ڪهڙين شين جي گهرج هوندي آهي. پر پوءِ کيس حيرت وٺيو وڃي ته کيس جن شين جي گهرج هوندي آهي، سي اڳواٽ ئي هتي موجود آهن. زمين ۾ موافق قوت ڪشش، سج، هوا ۽ پاڻي ۽ پاڻيءَ ۾ آڪسيجن جو ذخيرو. زمين تي هر قسم جون غذائون. سفر جي لاءِ سواريون وغيره وغيره. ان سان گڏ زمين ۾ ڀانت ڀانت جي معدنيات، جيڪا ڪار کان وٺي هوائي جهاز ۽ ٽيليفون ۽ ڪمپيوٽر جي شڪل وٺي سگهي ٿي. حقيقت هيءَ آهي ته هر اها شئي جيڪا انسان کي پنهنجي راحت ۽ پنهنجي گهرج جي لاءِ گهربل هئي، خدا اها اڳواٽ ئي هن دنيا ۾ گڏ ڪري ڇڏي آهي.
اها آيت قرآن جي سچائيءَ جو هڪ کليل دليل آهي. قرآن لهڻ وقت ڪائنات جي شين جي باري ۾ انسان جي ڄاڻ ايتري ته گهٽ هئي، جو انسان اهو يقين سان چوڻ جي لائق نه هو، ته هن دنيا ۾ خدا جون نعمتون ايتريون ته گهڻيون آهن جو انهن کي ڳڻي نٿو سگهجي. نعمتن جو بي شمار هئڻ ان وقت انسان جي لاءِ هڪ اَڻ ڄاتل ڳالهه هئي. اها حقيقت پهريون ڀيرو فقط ويهين صديءَ ۾ دريافت ٿي. اهڙي حالت ۾ ته سائنسي دؤر کان اڳ هڪ ڪتاب ۾ ان آيت جو هئڻ ثابت ڪري ٿو، ته اهو هڪ خدائي ڪتاب آهي، نه ڪي انساني ڪتاب. ڇوته انسان پنهنجي محدود واقفيت جي ڪري چوڏهن سؤ سال اڳ اهڙو بيان نه ٿي ڏيئي سگهيو. اهو فقط خالق ڪائنات آهي، جيڪو انهن ڳالهين جو علم رکي ٿو ۽ انهن جي باري ۾ اهڙي ڳالهه چئي سگهي ٿو، جيڪي پوءِ جي زمانن جي انقلابن ۾ صحيح ثابت ٿين.