253-111
هڪ ڪردار
”ابو لهب جا ٻئي هٿ چَٽ ٿيا ۽ برباد ٿيو. ان کان سندس مال ۽ جيڪي ڪمايو اٿس ڪجهه به نه ٽاريو. سگهوئي هو ڄُڀيءَ واري باهه ۾ گهڙندو ۽ سندس زال به ڪاٺين کڻڻ واري آهي ۽ ان جي ڳچيءَ ۾ ڪاٻاڙ جو رسو هوندو. (لهب 1-5)
هڪ لحاظ کان ’ابو لهب‘ هڪ شخص جو نالو آهي ۽ ٻي لحاظ کان اهو هڪ مخصوص ڪردار آهي. ابو لهب حق جي دعوت جي مخالفت ڪندڙ ان انسان جي هڪ تاريخي علامت آهي، جيڪي ڪِريل حد تائين ان جي دشمنيءَ تي لهي اچي، جهڙي نموني ان خاص ڪردار جنهن سان پاڻ سڳورن کي منهن ڏيڻو پيو. تيئن پاڻ سڳورن جي اُمت جي ٻين پرچارڪن کي به منهن ڏيڻو پئجي سگهي ٿو. پر داعي جيڪڏهن حقيقي معنيٰ ۾ الله جي لاءِ اُٿيو آهي ته الله ان جو ساٿ ڏيندو. ابو لهب جهڙن ماڻهن جي دشمني بي اثر بنجي ويندي. پنهنجن سڀني ذريعن ۽ وسيلن جي باوجود به هو تباهه ۽ برباد ٿي ويندو. پنهنجي ساڙ ۾ هو پاڻ پيو سڙندو ٻَرندو. هو خدا جي داعي کي جنهن خراب انجام تائين پهچائڻ چاهي ٿو، پاڻ ئي سدائين جي لاءِ ان ۾ پهچايو ويندو.