38:131
حاڪم جا فرض
حضرت دائود عليه السلام پيغمبر به هو ۽ بادشاهه به. قرآن ۾ ٻُڌايو ويو ته کيس خطاب ڪندي رب تعاليٰ فرمايو: ”اي دائود! بيشڪ اسان توکي زمين ۾ نائب مقرر ڪيو. پوءِ تون ماڻهن ۾ انصاف سان فيصلو ڪر ۽ خواهش جي پُٺيان نه هَل. نه ته خواهش توکي الله ﷻ جي رستي تان هٽائي ڇڏيندي. بيشڪ جيڪي الله جي رستي کان گمراهه ٿين ٿا، تن لاءِ سخت عذاب آهي. ڇاڪاڻ ته انهن حساب جي ڏينهن کي وساريو آهي.“ (ص: 26)
هڪ حاڪم سدائين ٻن شين جي وچ ۾ هوندو آهي. يا ته هو معاملن جو فيصلو پنهنجي خواهش موجب ڪري يا حق جي اصول موجب. جيڪو حاڪم معاملن جو فيصلو پنهنجي خواهش موجب ڪندو، اهو رستي تان گمراهه ٿي ويو. خدا وٽ سندس سخت پَڪڙ ٿيندي. ان جي ڀيٽ ۾ جيڪو حاڪم معاملن جو فيصلو حق ۽ انصاف جي اصول تي پابند رهي ڪندو، اهو ئي سنئين دَڳُ تي آهي. خدا وٽ کيس اَڻ ڳڻيا انعام ڏنا ويندا.
اُهي هدايتون جهڙي نموني هڪ حاڪم جي لاءِ آهن، ساڳئي طرح اُهي عام انسانن جي لاءِ به آهن. هر انسان سان ان جي خواهش لڳل هوندي آهي. هر انسان لاءِ هر معاملي ۾ اهو سوال رهي ٿو، ته هو پنهنجي خواهش موجب هلي يا حق ۽ انصاف موجب پنهنجي راهه مقرر ڪري. هڪ عام ماڻهوءَ جو ڇوٽڪارو به اها ئي واٽُ وٺڻ ۾ آهي. جنهن ۾ هڪ حڪمران جو ڇوٽڪارو آهي. هر ماڻهوءَ کي پنهنجي دائري ۾ رهي اهو ئي ڪرڻو آهي، جيڪو هن آيت ۾ اقتدار ۾ ويٺل حاڪم جي لاءِ ٻڌايو ويو آهي.