218-76
حياتيءَ جو مقصد
”بيشڪ انسان تي زماني ۾ اهڙو وقت به گذريو آهي، جنهن ۾ هو ڪابه اهڙي شئي نه هو، جنهن جي ڳالهه ڪئي وڃي ٿي، بيشڪ اسان انسان کي (ڪيترين ئي شين مان) گڏيل منيءَ مان پيدا ڪيو ته ان کي آزمايون، پوءِ ان کي ٻُڌندڙ ڏسندڙ ڪيوسون، بيشڪ اسان انسان کي شڪر ڪندڙ هجي يا ناشڪر، رستو ڏيکاريو آهي. (الدهر-1-3)
قرآن مجيد ستين عيسوي صديءَ جي پهرين چوٿائيءَ ۾ لٿو، ان وقت سڄي دنيا ۾ ڪنهن کي به اها خبر نه هئي ته ماءُ جي پيٽ ۾ انسان جي شروعات هڪ گڏيل ڦڙي سان ٿئي ٿي، اها فقط ويهين صدي جي ڳالهه آهي ته اسان اهو ڄاتو ته انسان (۽ حيوان) جي شروعات ڦڙي جي ٻن جزن سان گڏجي ٿئي ٿي. هڪ عورت جو بيدو (Ovum) ۽ مرد جي مني (Sperm). اهي ٻئي ننڍا جُزا جڏهن پاڻ ۾ گڏجي وڃن ٿا، ان مهل ماءُ جي پيٽ ۾ اها شئي جڙڻ شروع ٿئي ٿي، جيڪا نيٺ انسان جي صورت اختيار ڪري ٿي وٺي. ڏيڍ هزار سال اڳ قرآن مجيد ۾ نطفه امشاج (گڏيل ڦڙي) جو لفظ اچڻ ان ڳالهه جو ثبوت آهي ته قرآن خدا جو ڪتاب آهي. قرآن ۾ ان قسم جا ڪيترا ئي مثال موجود آهن، جيڪي پنهنجي نوعيت جي لحاظ کان چٽي نموني قرآن مجيد کي خدا جو ڪتاب ثابت ڪن ٿا ۽ جڏهن اهو ثابت ٿي وڃي ته قرآن خدا جو ڪتاب آهي ته قرآن جو هر بيان مجرد قرآن جو بيان هئڻ جي بنياد تي درست مڃڻون پوندو.