246-104
تباهيءَ جو رستو
”وڏي تباهي هُجي، سڀڪنهن گلاخور ٽوڪ هڻندڙ لاءِ، جنهن مال کي ميڙي ۽ ان کي ڳڻي رکيو آهي. خيال ڪري ٿو ته سندس مال سدائين وٽس رهندو. ائين نه ٿيندو، ضرور ان کي پرزا پرزا ڪري ڇڏڻ واري باهه ۾ اڇلايو ويندو ۽ توکي ڪهڙي خبر ته پرزا پرزا ڪري ڇڏڻ واري ڇا آهي، اها الله جي ٻاريل باهه آهي، جا دلين کي وٺي وڃي ٿي ۽ بيشڪ اها مٿن دَميل هوندي، ڊگهن ٿنڀن ۾“. (الھمزه-1-8)
ڪنهن سان اختلاف آهي ته ماڻهو ان کي دليل سان رد ڪري سگهي ٿو، پر اهو صحيح ڪونهي ته ماڻهو مٿس تهمت هڻي، کيس الزام تراشيءَ جو نشانو بڻائي، پهرين ڳالهه جائز آهي ۽ ٻي ڳالهه سراسر ناجائز آهي، جيڪي ماڻهو ائين ڪن ٿا، سي اُن ڪري ڪن ٿا ته هو ڏسن ٿا ته سندن دنياوي حيثيت سگهاري آهي. هو سمجهن ٿا ته ٻي شخص تي بي بنياد الزام هڻڻ سان هنن جو ڪجهه به نه بگڙجندو. پر اها رڳو ناداني آهي، حقيقت هيءَ آهي ته ائين ڪرڻ باهه جي کڏ ۾ ٽپ ڏيڻ جي برابر آهي، باهه جي هڪ اهڙي کڏ جنهن مان نڪرڻ جي ڪابه واهه نه هوندي.