28:100
آخرت جو گهر
قرآن مجيد ۾ ارشاد فرمايو ويو آهي: ”هيءَ آخرت جو گهر اسين انهن ماڻهن کي ڏينداسين، جيڪي نه زمين ۾ وڏائي ڪرڻ گهُرن ٿا ۽ نه فساد وجهڻ گهُرن ٿا. ۽ (چِٽي) پڇاڙي پرهيزگار جي آهي.“ (القصص: 83)
آخرت جي گهر جو مطلب آخرت جي جنت آهي. جنت جي آباديءَ ۾ ٽِڪندڙ اُهي ماڻهو آهن، جن جا سينا وڏائيءَ جي احساس کان خالي هجن. جيڪي خدا جي وڏائيءَ کي ايئن ڏسن، جو پاڻ طرف کين ننڍائي کانسواءِ ٻيو ڪجهه به نظر نه اچي.
فساد اهو آهي ته ماڻهو خدا جي اسڪيم جي ابتڙ هلي. هو خدا جي دنيا ۾ خدا جي مرضيءَ جي خلاف هلڻ لڳي. جيڪي ماڻهو وڏائيءَ کان خالي ٿي ويندا، اُهي لازمي طور تي فساد کان به خالي ٿي ويندا آهن ۽ جن ماڻهن جي اندر اهي اعليٰ گُڻ پيدا ٿي وڃن، اهي خدا جي اَبدي (هميشه) باغن ۾ ٽِڪايا ويندا.
علم جو مطلب خدا جي مقابلي ۾ هوڏ تي قائم رهڻ آهي، قول يا عمل سان پنهنجو پاڻ کي خدا سان برابر ڪرڻ آهي. فساد اهو آهي ته ڪو ماڻهو انسانن جي مقابلي ۾ سرڪش بنجي وڃي. هو انساني معاملن ۾ ظلم ۽ ناانصافيءَ جو طريقو اختيار ڪري.