لُڙڪ ٿي درد ٽِمي پوندو آ.
گهاءُ گهنگهور گِهمي پوندو آ.
روز مانيءَ جا آسرا کائي،
ٻار بُک ۾ ئي سُمهي پوندو آ.
شام جھڙو حسين ڪو ناهي،
جنھن اڳيان سج به نِمي پوندي آ.
ڪيفيت ٿي وڃي جُهڙالي ٿي،
جَهٽَ ۾ جِيءُ جِهمي پوندي آ.
زندگيءَ جو زخم ڀَريو نه ڪڏهن،
روز ناسور سِمي پوندو آ.
*