شھر ساڳيو، اُها گهٽي ساڳي.
اڄ به ويران دري ويراڳي.
روح جا پيرڙا ڦَٽيل آهن،
زندگي آ جبل جيان جهاڳي.
هر خوشي غم جُڙي ويا توسان،
ديس! تو ساڻ زندگي واڳي.
ڪين بَخشيندو آئيندو اُن کي،
جنھن به تاريخ پنھنجي تياڳي.
ننڊ جو چنڊ گواهي ڏيندو،
رِڻ راتين جا ڪَٽياسين جاڳي.
*