اِنتھا
چَري دل آهي سودائي،
وِرھ جا وِسوسا پالي.
وڏي ٿي آ ڏُکن ڄائي،
هزارين حادثا پالي.
ڏسي ٿي سُونھن کي جاتي،
اُتي هِن جو بَسيرو آ.
صدائن کي پئي تاتي،
مَنجهس صحرا اَنڌيرو آ.
ڇُھي ٿي اِنتھائن کي،
جنُوني جاڳ جي جوتي.
مَڃي ڪٿ ٿي خُدائن کي،
ڍَڪي ٿي پيار جي پوتي.
صليبن تي وڃي ڊُڪندي،
اَنگاسن تي اُڀي آهي.
وَتي مَقتل رُڳو پُڇندي،
شهادت ويس ٿي پائي.
ڪُلھي ۾ ڪِينرو پائي،
اُڻي ٿي درد جي چادر.
ڳھيلي ڳوٺ ۾ ڳائي،
دُکائي دانھن ٿي در، در.
سُھانو سانورو سانوڻ،
اُنھيءَسان عاشقي هِن جي.
اِهو ٿَس روح جو رانجهڻ،
وَڌائي زندگي هِن جي.
*