شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

خالي خالي رهڻ لڳو آهي.

خالي خالي رهڻ لڳو آهي.
بي خيالي رهڻ لڳو آهي.

ڪين پاتئين جواب جيئڻ جو،
سو سوالي رهڻ لڳو آهي.

عشق هُن ۾ وَڄي ٿو گُهنگهرو ٿي،
هُو جلالي رهڻ لڳو آهي.

کيس رولاڪ ٿا چَون سڀئي،
ڏِسُ مثالي رهڻ لڳو آهي.

تنھنجي دل مان ڌِڪارجي اڄ ڪلھ،
لا اُبالي رهڻ لڳو آهي.

مينھن هُن ۾ وَسي مُسلسل ٿو،
رُت جهڙالي رهڻ لڳو آهي.
*